Strajk szpilek

No i się elegancja wściekła...
Szpilki zaczęły marudzić, że noszę je w kółko, fleki są już starte, chcą odpocząć zamiast kaleczyć obcasy na nierównych chodnikach!
Skórzane spodnie aż się ze złości kurczą, gdy tylko próbuję je wsunąć na tyłek (nie ma to absolutnie związku ze zwiększonym spożyciem czekolady ostatnimi czasy!). Całą ubiegłą jesień i zimę ciężko harowały, żeby właścicielka wyglądała jak człowiek, mają dość!
Biała koszula z kokardą na swoje odbicie w lustrze dostaje już wysypki, jęczy w kółko - daj mi spokój, weź inną i odczep się wreszcie od kokardy!
Czerwony kuferek umościł się wygodnie w szafie obok swojego ćwiekowanego braciszka, ale gdy tylko odsuwam drzwi, wciskają się obaj w kąt marząc, żebym wzięła inną torebkę. Szepczą cicho do siebie, dlaczego tak się na nich uparłam, srebrna kopertówka czasem im wtóruje...
Dziś znalazłam przyklejoną do lustra kartkę z żądaniem wakacji, a conajmniej dwutygodniowego urlopu z podpisami wszystkich wyżej wymienionych. Dopisało się również kilkoro innych, które są ze mną od lat, choć nie tak często pojawiają się na blogu. Nie mogłam zignorować tego apelu, żyjemy w tak ścisłej symbiozie, że takie życzenia trzeba szanować.
Sięgnęła więc po trochę inny zestaw, jak na razie burgundowe spodnie są nawet zadowolone, że przeżywają swoje pięć minut. Karmelowa torba też jeszcze nie protestuje, choć ostatnio noszę ją dość często, jest bardzo pojemna i mieści wszystkie moje skarby.Kamizelka i bluzka już się pojawiały, natomiast botki debiutują i to bardzo udanie.
Póki co, trwa więc ubraniowa rewolucja...

Buty/shoes - Fiore

Spodnie/trousers - Clockhouse by C&A

Torebka/bag - OASAP

Bluzka/blouse - Deni Cler

Kamizelka/vest - Oodji

Naszyjnik/necklace - no name