o sukience...

"Suknia, sukienka – wierzchni jednoczęściowy strój kobiecy, okrywający tułów i nogi, często także ręce. W przeszłości był to ubiór zarówno męski jak i kobiecy. Suknia wyewoluowała z wczesnośredniowiecznych płaszczy i peleryn na skutek zmiany ich kroju i udoskonalenia tkanin. Za moment pojawienia się sukni uważa się upowszechnienie w połowie XV wieku wąskiego, dopasowanego do sylwetki stroju cotardie (istniało męskie i kobiece). Kobiece miało wysoki stanik, rozszerzany do połowy bioder i przechodzący w spódnicę. Stanik z przodu miał głębokie wcięcie i u góry był zakończony kołnierzem. Taki krój sukni optycznie wyszczuplał sylwetkę" źródło - wikipedia
Tyle teorii. Sukienka to podstawa garderoby każdej kobiety. Przez wieki zmieniała swój fason, od wspomnianego wcześniej cotardie, przez dziewiętnastowiecznych krynoliny, w których trudno było chodzić, gdyż były usztywnione na stelażach z drutu i bardzo ciężkie, aż do wieku dwudziestego, kiedy to moda szeroko rozwinęła swe skrzydła. Przede wszystkim Coco Chanel miała w tym swój wielki wkład, gdy pod koniec I Wojny Światowej i w okresie dwudziestolecia międzywojennego wylansowała proste sukienki z dżerseju, o długości za kolano, oraz słynną "małą czarną", którą ma w szafie zapewne każda z nas. Prostota, elegancja i klasyka to naczelne hasła mody z tamtego okresu, które przetrwały pomimo kryzysu kolejnej wojny prawie do lat 50'. Jeszcze w 1947 Christian Dior zaproponował dwa fasony - wąski, tzw. ołówkowy, z długością do połowy łydki, lub sukienkę/spódnicę szeroko kloszowaną, szytą z koła i usztywnioną halkami (sylwetka Corolle). W drugiej połowie lat 50 popularna stała się również szmizjerka - sukienka o kroju koszuli, zapinana na guziki, z paskiem w talii. 
Aż przyszły lata 60, kiedy dorastać zaczęło pierwsze powojenne pokolenie młodzieży... Moda zrobiła nagły zwrot w stronę luzu, koloru, wolności, czyli haseł, które stały się manifestem młodych ludzi. Triumf zaczęła święcić trapezowa sukienka o linii A, kobiety zaczęły ubierać mini, królowały kolory i szalone geometryczne wzory. Przetrwały one i kolejną dekadę, ale w latach 70 pojawił się również styl hippie/boho, a więc powiewne, długie maxi, sukienki robione na szydełku, zdobione koralikami, piórkami i naturalną biżuterią.
Lata 80 XX wieku to przede wszystkim styl wylansowany przez Madonnę - niegrzeczna, rockowa dziewczyna, która nosi tiulowe halki i gorsety, dużo biżuterii, połyskliwe, obcisłe sukienki mini w lamparcie cętki i opaski we włosach. 
Z kolei następne dziesięciolecie wprowadziło trend a la serial "Dynastia" - suknie z poduszkami na ramionach, marszczone, asymetryczne i bardzo kobiece. Dalej również królowały zwierzęce wzory, ale pod koniec dekady modne stały się sukienki w kwiatki, oraz tzw. ogrodniczki.
Wiek XXI to już pełna dowolność fasonów, kolorów, stylów. Moda zaczęła zataczać koło, co sezon lub dwa projektanci proponują nam powrót do jakiegoś dawnego trendu, był już i fasony ołówkowe, i nadal na czasie kloszowane, były też mini.
Ja dziś proponuję trapezową jak w kolorowych latach 60', w tonacji bieli i turkusu, motyw kwiatowy. Zestawiłam ją z prostymi biały sandałkami i żakietem. Biżuterii brak, a jako jedyna błyskotka występuje srebrna kopertówka i zegarek.
Wyszedł mi taki dość długi post, ale uwierzcie, musiałam się mocno ograniczać, bo to temat rzeka. Tym, którzy wytrwali i przeczytali do końca bardzo dziękuję!

Zdjęcia GNESHKA

Zegarek/watch - Swatch

 Sandały/sandals - OASAP

Kopertówka/clutch - H&M

Sukienka/dress - Karen-Styl

Marynarka/jacket - Sheinside