Biurowo, czyli dress code i AIP...

Życie biurowe rządzi się swoimi prawami. Pewnych rzeczy po prostu nie wypada robić ani mówić. Pieprzne dowcipy czy przeglądanie zdjęć z wakacji, ploteczki przy kawie, to rzeczy zarezerwowane dla prywatnej sfery życia, "po godzinach".
To samo tyczy się ubioru. Zasady, jak prezentować się w pracy określa dress code, każda firma przestrzega go mniejszym lub większym stopniu, z doświadczenia wiem, że im większa korporacja, tym większy rygor. Aż do firmowych "mundurków" włącznie.
Jednak niezależnie od poziomu wymagań pracodawcy, jest kilka prostych, podstawowych zasad, jak wyglądać w pracy biurowej, tak by nikt nam nic nie zarzucił:

• ciemne barwy powinny dominować - granat, czerń, szarość, brąz
• Spódniczka na długość dłoni od kolana, ale nie krótsza
• Żadnych dekoltów, odsłoniętych ramion, zbyt obcisłych ubrań
• prosta fryzura, dyskretny makijaż i manicure
• delikatna, stonowana biżuteria

Takie propozycje, co można założyć do pracy ilustrują zdjęcia. Ja w klasycznych spodniach w kant, białej koszuli i sweterku, lubię szczyptę ekstrawagancji więc i krawat. Sylwia, czyli Bambi Boho w stroju dla bardziej liberalnego pracodawcy :) - czarne spodnie, top i biały żakiet plus naszyjnik.

Sesja została wykonana w typowej przestrzeni biurowej częstochowskich Akademickich Inkubatorów Przedsiębiorczości. Słów kilka, co to takiego, jeśli już o nich wspominam. Najlepiej chyba przytoczyć, co piszą sami o sobie:

"Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości to największa inicjatywa akademicka ostatnich lat, mająca na celu rozwój przedsiębiorczości wśród młodych Polaków.

Biuro AIP Częstochowa powstało w 2005 roku i do tej pory pomogło ponad 430 firmom sprawdzić się na rynku.

Od początku powstania firmy z ramienia AIP służymy fachowym wsparciem, specjalistyczną poradą prawną, a także prowadzimy księgowość firmy. Udostępniamy infrastrukturę biurową wszystkim zainteresowanym firmom powstałym jako StartUp. W każdym momencie można przyjść skorzystać z naszych urządzeń biurowych lub zorganizować spotkanie w sali konferencyjnej.
Współpraca z AIP umożliwia każdej osobie założenie firmy najniższym kosztem, najszybciej i najłatwiej w Polsce, przy minimalnym ryzyku. Przedsiębiorca nie musi mieć lokalu, grubego portfela i znajomości. Wystarczy dobry POMYSŁ!"

Foto - WhiteBoxStudio

Spodnie/trousers - H&M

Koszula/shirt - Banana Republic

Sweter/sweater - Levi's

Krawat/tie - no name

Whatever...

To jeden z tych "wyśnionych" zestawów...
Nie, nie chodzi o to, że marzyłam o nim od dawna :)
Po prostu (chyba już o tym kiedyś wspominałam), dosyć często na pomysł stylizacji wpadam usypiając. Na cienkiej granicy jawy i snu zestawy pojawiają się w mojej głowie zupełnie nagle. Jeśli jestem na tyle przytomna, by otworzyć oczy i je zapamiętać, efekty możecie oglądać na blogu czy też na mnie na żywo. Nie zawsze oczywiście, bo czasem po ubraniu całości okazuje się, że to fajny strój tylko w mojej wyobraźni, jednak w większości, moje "senne" stylizacje są potem przeze mnie zakładane.
Najgorsza sytuacja to taka, gdy półprzytomna dochodzę do wniosku, że fajny zestaw, ale rano już go nie pamiętam. Coś się tam po głowie kołacze, że chyba miał być kapelusz, że może botki, kojarzę tylko jakiś pojedynczy element. Marne wtedy szanse, żebym sobie przypomniała. Pozostaje mi jedynie czekać, aż znów mi się przyśni :)

Ten zestaw zapamiętałam, po zmierzeniu okazał się ok, dzielę się więc nim z Wami.
Debiutują kozaki za kolano - ile się ich naszukałam! I w sklepach stacjonarnych i on-line znalezienie fajnego fasonu, na stabilnym obcasie, bez pierdółek-ozdóbek-kokardek-cekinków graniczy z cudem. Przeważnie wzory idealne, gdy ktoś lubi styl "Pretty Woman" zanim stała się elegancką partnerką boskiego Richarda, tudzież kojarzące się z jej zawodem...
Jednak w końcu udało mi się znaleźć dokładnie takie, jakie chciałam, wygodne i dobrze dopasowane do nogi. To były moje pierwsze zakupy na Zalando, ale pewnie nie ostatnie, bo i obsługa zamówienia i produkt spełniły moje oczekiwania. I nie, nie jest to post sponsorowany, a jedynie opinia zadowolonej klientki :)

Foto  BAMBI BOHO

Kapelusz/hat - H&M

Koszula/shirt - Banana Republic

Żakiet/Jacket - Forever pink/eButik.pl

Spódnica/skirt - In Wear

Torebka/bag - H&M

Kozaki/boots - Zalando

More colours please!

Zdjęcia na bloga można zepsuć na wiele sposobów:

• słaby sprzęt, robienie zdjęć przysłowiowym kalkulatorem to nie jest dobry pomysł, uwierzcie
• słaby fotograf (albo pseudofotograf z pseudotalentem i wielkimi aspiracjami - najgorsze, co może być!)
• złe ustawienia aparatu, czasem widać efekt dopiero po zgraniu fotek i pozostaje nam albo wrzucać takie gorsze, albo powtarzać, na co przeważnie nie ma czasu
• fatalna obróbka - tutaj również najgorsi są pseudoartyści, którzy czasem całkiem przyzwoitą sesję potrafią zamienić w foto - koszmarek...
• czynniki niezależne, czyli albo jakieś zjawiska atmosferyczne, typu nagły podmuch wiatru i włosy, tak pięknie ułożone zaczynają przypominać kupkę siana, lub też tak zwany mistrz drugiego planu, który pojawia się nagle i przypadkiem (bądź celowo) ładuje się w kadr
• inne - ta kategoria obejmuje wszystko, co nie mieści się w powyższych, a powoduje, że oglądając zdjęcia naciskamy lub mamy ochotę naciskać "delete" i z kwaśną miną zastanawiamy się, jak to się mogło stać? 

U mnie na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że wszystko ok. Etap kalkulatora mam za sobą, a Canon 600D może najnowszym szczytem techniki nie jest, ale całkiem z niego przyzwoity aparat. 

Fotograf też niezły, wprawdzie amator - w tym przypadku mój brat, ale ma dobrą rękę, zwłaszcza do portretów. Choć zdjęć robić nie znosi :)

Ustawienia aparatu całkiem całkiem, gubi trochę ostrość w okolicach dolnych kończyn, ale obawiam się, że wina to obiektywu, sprzęt to czuły i nawet lekkich uderzeń nie lubi...

Wiatr tym razem współpracował, grzywka na swoim miejscu, pozostała część czupryny również, a innych zjawisk niezależnych nie zanotowano.

Co pozostaje? Te nieszczęsne inne, które przybrały postać jakże niewinną i wydawałoby się, nieszkodliwą w materii fotografii. KLUCZE W KIESZENI. I już, pozamiatane! Nie jest to może element aż ta strasznie widoczny (a na portretach wcale) z tego też powodu publikuję fotki, ale mnie przeszkadza. 

Nauczyłam się już zresztą, że wszystkie tłumaczenia "na zdjęciach nie będzie widać" można wsadzić między bajki. Wierzcie, mi - będzie widać WSZYSTKO. Ślady po skarpetkach, zdjętych niedawno, odciskają piękne wzorki, opryszczkę zwalczy tylko kilogram PhotoShopa, zaś twarzy po całonocnej imprezie nie pomoże nic, nawet owego Photoshopa tona i dodatkowe dwie makijażu. 

A o kluczach po prostu zapomniałam, często noszę w kieszeni...

 

Foto by Dave

Płaszcz/coat - H&M

Szal/scarf - H&M

Sweter/sweater - Levi's

Spodnie/trousers - H&M

Adidaski/shoes - Nike
Torebka/bag - Wittchen

Perfect life...

Źródło: www.richscholar.com

Prowadzę bloga już bardzo długo. Zaczynałam od zdjęć, które wyglądały jak robione kalkulatorem, potem coraz bardziej wciągając się w blogowanie, kupiłam cyfrówkę, potem lustrzankę. Obecnie zdjęcia są na dobrym poziomie, a nawet doskonałym, gdy robią je zaprzyjaźnieni fotografowie- profesjonaliści. Tutaj jest wielki progres. Stylizacje to jednak nadal ubrania z mojej szafy, to, co noszę na co dzień, od święta, do pracy, na imprezy, na spotkania. Jednym się mój styl podoba, innym nie. To jednak nadal jestem ja a blog to kawałek mojego życia i mojej codzienności. Blogowanie daje mi wiele radości, dzięki temu byłam na kilku fajnych imprezach i poznałam mnóstwo fantastycznych ludzi z całej Polski.
I z lekkim przerażeniem patrzę na to, co dzieje się w blogosferze. Zostałam chyba w tyle, bo nie mam IDEALNEGO życia jak z plakatu reklamowego. A raczej nie przedstawiam tego na blogu jako IDEALNEGO życia.
Moje mieszkanie jest w tonacji beżu i brązu, a nie sterylnej bieli i szarości, na stoliku nie stoją tulipany, nie czytam Vogue do śniadania i nie śpię w pościeli z egipskiej bawełny.
Dalej - nie pijam kawy ze Starbucks więc naczynka z logo na fotce nie uświadczysz. Wprawdzie miałam okazję spróbować w Gdańsku ( w Częstochowie lokalu brak) ale jakoś mnie nie kusiło. Jak myślicie, może powinnam kupić i potem sobie kubeczek nosić na zdjęciach?
Owo śniadanie (bez Vogue, za to przeważnie przy komputerze albo z książka) to również nie puszyste croissanty z francuskiej piekarni i cappucino z serduszkiem z pianki. Ewentualnie jak w filmie "Bruce Wszechmogący" - kawa prosto od Kolumbijczyka, który pojawił się za oknem - świeżo mielona i parzona, prawie że z krzaczka! Niestety, jadam kanapki, jajecznicę i inne serki wiejski. Z herbatą, czarną, słodzoną, napojem jakże pospolitym.
Ubrania nabywam najczęściej na wyprzedażach albo w ulubionym sh, no chyba, że mnie coś zachwyci w nowej kolekcji. Rzadko jednak kupuję, bo co mnie naprawdę porywa wisi w sklepach, do których nawet nie wchodzę bo cena bluzki czy spódnicy ma trzy zera. Tudzież sklepów owych nie ma nawet w moim mieście.
Widzicie mnie w tym, co noszę, nie wypożyczam tylko do zdjęć, lub też nie kupuję i nie oddaję po sesji. Stylówki i fotki byłyby świetne, fakt, szkoda tylko, że ciuchy wrócą na wieszak sklepowy i w markecie na zakupach mnie w tym już nie spotkasz.
Ubieram to, co mi się podoba i w czym dobrze wyglądam, a nie to co, jest akurat najmodniejsze. Fajnie jest podążać za trendami, owszem, też się staram, ale nie kupię tylko dlatego, że "na czasie". Już wielokrotnie słyszałam, że teraz blogerki są jak klony, jakaś słynna typu Blonde Salad coś nosi, nagle muszą mieć wszystkie (oczywiście kopie od Chińczyka lub z Allegro). Z tą różnicą właśnie, że ona ma oryginały.
Mam alergię na podróbki, a już Louis Vuitton w szczególności. Fakt, ciężko teraz kupić coś, co nie jest inspirowane jakimś znanym projektantem, bo sieciówki same wypuszczają takie kolekcje. Ale jak widzę kogoś z torebką w logo LV - jeszcze model, który nawet nie istnieje - albo w koszulce z napisem Celine czy Balmain - ewidentnej kopii, śmiać mi się chce. Po co udawać, że się nosi coś, na co człowiek nie stać? Lepszy H&M czy inna Zara niż chiński Dior!

I wychodzi na to, że wszystko robię źle! Oglądam blogi, śledzę profile na FB i Instagramie i według wszelkich prawideł kurde żyję nieidealnie!

Wybaczcie, nie wierzę, że nagle wszystkie czytają Vogue na zmianę z książkami Murakami'ego, w kosmetyczkach noszą tylko najdroższe perfumy, malują usta błyszczkami od Diora i jadają w modnych restauracjach i kawiarniach. Naprawdę tylko zdrowe sałatki i inne frykasy popijane Perrier'em? Paznokcie koniecznie hybrydy w kolorowe wzorki? Codziennie świeże kwiaty w wazonie z weneckiego szkła? Szpilki jak sztylety od Zanotti przez 24 godziny na dobę, czy to zakupy, impreza czy spacer po parku?
Chyba coś się zaczyna zapętlać, skoro próbujemy przedstawiać swoje życie jak obrazek z gazety.
Powiecie, że zazdrość przeze mnie przemawia. Nie, nie o to chodzi. Pewnie, nie pogardziłabym milionem dolarów od złotej rybki czy pana Lotto i pewnie wtedy kupiłabym ten błyszczyk Diora i może nawet pościel z egipskiej bawełny...
Ale AUTENTYCZNOŚĆ, oto słowo klucz.
Lubię stronę Kasi T., jej stylizacje, relacje z wyjazdów, wystrój domu, bo wiem, że to prawdziwe, to jej normalność, stać ją na to i tak żyje. Tymczasem znam i obserwuję od dawna wiele blogów, które chyba tą autentyczność tracą. Próbują pokazywać nie swoją rzeczywistość, papierowo-gazetowy świat i życie-prawie-idealne, okraszone jednak ubraniami ze współprac z chińskimi sklepami internetowymi i tanimi butami z polskich. Nie mam nic przeciwko takim sklepom, żeby była jasność, o ile nie oferują podróbek a osoba, która rzeczy na blogu prezentuje nie udaje kogoś, kim nie jest.
Dziewczyny, mnóstwo Was lubię, cenię to co robicie, nie dajmy się wpędzić w jakieś błędne koło. Każda z Nas jest wyjątkowa, ma swój styl i to powinna pokazywać, bo wzorce kreowane przez media to tylko fotoshopowe maski, wygładzone, dopieszczone, IDEALNE.
A przecież ideały w prawdziwym życiu po prostu nie istnieją.

źródło: www.justalittlenutty.com

Włóczykije...

Włóczykij z Doliny Muminków.
Pierwsze moje skojarzenie, kiedy wskoczyłam w niedzielę w ten wygodny zestaw.
Czemu jednak nie miałabym nim zostać?
Wygodę cenię, w tej kompozycji czuję się doskonale, miła odmiana od obcasów i elegancji, którą preferuję na co dzień.

A teraz trochę informacyjnie. Kochani, w sobotę między 15 a 19 odbędzie się w Galerii Jurajskiej event (info TUTAJ), związany z modą na jesień. Będę miała przyjemność w nim uczestniczyć razem z kilkoma moimi częstochowskimi blogerkami. Naszym zadaniem będzie wystylizowanie modelek, ale i będziemy odpowiadać na pytania, chętnie też doradzimy. W imieniu swoim i koleżanek zapraszam!

Foto by Mama

Botki/boots - OASAP

Jeansy/jeans - Bershka

Sweter/sweatr - Marella by Max Mara

Płaszcz/coat - Sheinside

Kapelusz/hat - H&M

Torebka/bag - Zara

Two points of view...

Foto: Michał Deska photo&creation

Rzadko zdarza się, żeby jeden zestaw był fotografowany przez dwóch niezależnych artystów.
Przeważnie blogerki współpracują z konkretną osobą, lub też robią sobie zdjęcia nawzajem. Przyznam się, że nie widziałam jeszcze na żadnym z blogów tego samego zestawu w interpretacji więcej niż jednego fotografa.
Mnie się ta rzadka sztuka udała.
Dziś inaczej niż zwykle, dwa punkty widzenia dwóch utalentowanych facetów :)
Jedne w wąskim kadrze, stricte fashion, okiem Michała.
Drugie autorstwa Miłosza, na tle panoramy miasta, z ratuszem oraz przepięknym muralem "Wieża Babel", który stworzył częstochowski artysta Tomasz Sętowski.

Foto : Miłosz Brzozowski

Płaszczyk/coat - PEPERUNA

Kapelusz/hat -H&M

Kozaki/boots - Bershka

Kopertówka/clutch - PlayWorkCreate

Autumn in the city...

Nie lubię jesieni! Każdego roku gdy nadchodzi, przekonuję siebie, że przecież jest pięknie, świeci słońce, liście żółcą się i czerwienią, temperatura pozwala na noszenie lekkiej ramoneski i butów na gołe nogi. Tak jak ubiegłej soboty, kiedy robiliśmy te zdjęcia...
A potem przychodzą takie dni jak dziś, deszczowo, buro, chłodno, o 17 robi się ciemno... A po zmianie czasu będzie jeszcze gorzej...
Należę do ludzi, których nastrój w dużej mierze zależy między innymi od pogody. Wiosną i latem jestem pełna energii, pomysłów na wszystko i wszystkich. Jesienią zaś jest najgorzej, bo deszcz, zimno i szybko zapadająca ciemność krzyżują dodatkowo wszelkie plany blogowe.
Z utęsknieniem czekam na zimę. Paradoksalnie, pomimo, że o tej porze roku słupek rtęci spada najniżej a zmrok zapadający o 15 to normalka, jakoś łatwiej mi to znieść. Śnieg ma według mnie w sobie jakiś magiczny klimat, kojarzy się dzieciństwem, lepieniem bałwana, Świętami i radością. Poza tym uwielbiam jeździć na nartach! A stricte blogowo, biały puch jest naturalną blendą... Czekam więc!

Zdjęcia Miłosz Brzozowski

Kozaki/boots - Reserved

Spódnica/skirt - C&A

Koszula/shirt - Forever Pink/eButik.pl

Ramoneska/jacket - Choies

Szalik/scarf - Burberry

Torebka/bag - MacKenzie

Książki, które...

źródło: rhythmicrhymes.wordpress.com

Dzisiaj post o literaturze, książki, a raczej całe ich serie i autorzy, którzy wywarli na mnie największe wrażenie. Powinno być 10, ale ograniczę się do tych naj...
Okazje są dwie: po pierwsze, zostałam zaproszona do zabawy przez Milenę z bloga CRUX INTERPRETUM, do której to osóbki bardzo lubię zaglądać :)
Po drugie, kocham czytać! Rzadko tutaj książki przemycam, bardziej skupiam się na modzie, ale nie zmienia to faktu, że od dzieciństwa pochłaniałam wręcz każdą możliwą lekturę. Wakacje zaczynały się dla mnie wyprawą do biblioteki, lub powtarzaniem do znudzenia pozycji, które miałam na półkach w domowej biblioteczce. Miłość do książek zaszczepili mi rodzice i jestem im za to bardzo wdzięczna. Zamiast miliona zabawek, kupowali mi kolejne pozycje Szklarskiego, czy też przeróżne albumy.

Zaczynamy więc, będzie chronologicznie.
1. Alfred Szklarski i jego seria o przygodach Tomka Wilmowskiego - jakże ja te książki kochałam! Zebrałam całą kolekcję, pamiętam twarde, kolorowe lakierowane okładki i wielką radość, gdy kolejna pozycja gościła na półce. To książki mądre, uczące honoru, odpowiedzialności, a przy tym doskonałe kompendium geograficzno-biologiczne, bo bohater podróżował po całym świecie.

2. "Pan Samochodzik" to druga seria, która mogę śmiało powiedzieć, tkwi w mojej świadomości do dziś. To właśnie ona zaszczepiła mi miłość do historii i wielkie pragnienie zostania archeologiem.
Autorem tego cyklu jest Zbigniew Nienacki, akcja dzieje się przeważnie w Polsce, ale i też w państwach ościennych, na przykład czeskiej Pradze.
To właśnie od czasów "Panów Samochodzików" moim ulubionym gatunkiem są te pozycje, które zawierają w sobie TAJEMNICĘ...

3. Liceum, klasa 1. Koleżanka pożycza mi na weekend jakąś Chmielewską i dziwny tytuł "Całe zdanie nieboszczyka"... Co to w ogóle jest?
Zakochałam się w książkach Pani Joanny od pierwszego... rozdziału!!!!!!! Wpadłam jak śliwka w kompot, łyknęłam "całe zdanie.." przez weekend i pognałam w poniedziałek do bibliotek po kolejne... Przeczytałam jej wszystko, ale do ulubionych należą te najstarsze, na przykład "Klin"., "Lesio"czy "Wszystko czerwone". Mam prawie całą Chmielewską w jednym wydaniu na półce i czytam często i w kółko - bo kocham!

4. Również w czasach licealnych trafiłam na mistrza innego gatunku: horroru. Kto też lubi taką literaturę od razu wie, o kogo chodzi - niedościgniony Stephen King. Nie pamiętam co jako pierwsze przeczytałam, kojarzy mi się "Mroczna połowa". Wiem jedno, do tej pory potrafi mnie nieźle wystraszyć, potem śpię przy zapalonej lampce... Ulubione i te najbardziej straszne to "IT" ,  "Lśnienie", "Smętarz dla zwierzaków" oraz najgrubsza ze wszystkich "Pod kopułą". Na marginesie, oglądam drugi sezon serialu na podstawie kopuły i jest fajny, ale totalnie odeszli od książki, co mi bardzo przeszkadza. Pewnie gdybym jej nie czytała, bardziej by mi się podobał.

5."Władca Pierścieni" J.R.R. Tolkiena. Klasyka światowej literatury. Fenomen autora zadziwia mnie do tej pory, stworzył nie tylko całe krainy Śródziemia i ich historię, ale i język elfów, zgodny z regułami składni, fonetyki i innych prawideł.
"Władcę" czytałam akurat na studiach w przerwie wakacyjnej więc pochłonęłam go w niecały tydzień, zarywając oczywiście noce. Uwielbiam również ekranizację Petera Jacksona, a obecnie czekam na ostatnią część "Hobbita".

6. Nie pamiętam kiedy trafiłam, na pannę Jones, literackie "dziecko" Helen Fielding, ale polubiłam ją od razu, tak jak i jej szaloną mamę i ojca. Mam w domu i "Dziennik Bridget Jones" i "W pogoni za rozumiem",wersje książkowe i filmowe. Nikt tak jak ona nie potrafi poprawić mi nastroju, a zarzuty, że jest to miałka literatura bez ambicji dla gospodyń domowych proszę sobie pod tramwaj podłożyć! To książki O ŻYCIU, normalnej, zwyczajnej dziewczyny, która chce być kochana, dobrze wyglądać, mieć fajną pracę i rodzinę. Tak jak miliony z nas. KROPKA.

7.Saga "Millennium" Stieg'a Larsson'a. Mocna pozycja, mocna i dobra. Trzy grube tomy zapewniają dużą dawkę literatury na najwyższym poziomie. Świetnie zarysowane postacie - Lisbeth Salander to moja zdecydowana faworytka, a jej losy to historia twardej kobiety, która przeszła w życiu przez piekło, a pomimo to pozostała człowiekiem. Dość ekstrawaganckim w wyglądzie i zachowaniu, ale człowiekiem. Pierwszy tom to dodatkowo świetny wątek kryminalny. POLECAM!

To na tyle i uwierzcie, ograniczałam się.
Na temat Kinga stworzyłam już zresztą kiedyś osobny post (TUTAJ) jak również Pani Joanny Chmielewskiej (TUTAJ), kto więc chętny poczytać więcej, zapraszam.

Fall in love with grey...

Szary.

Pokochałam.

Bardzo.

Moja miłość obecnie ogranicza się do owego grubego, ciepłego swetra, który kupiłam zupełnie przypadkiem.
Najlepsze ubrania i dodatki w mojej szafie pochodzą właśnie z takich zrządzeń losu, a raczej bóstw zakupowych. Tutaj zadziałał bożek odpowiedzialny za rejon mazowiecki :)
Podczas naszego wyjazdu do Warszawy nie omieszkałyśmy oczywiście odwiedzić Złotych Trasów i sklepów, których nie ma w naszej Jurajskiej, na przykład River Island. Właśnie tam ten milutki szaraczek wpadł mi w ręce - oczywiście przeceniony - z 199 zł na 59 zł. Jakkolwiek mi się podoba, to jednak wyjściowych dwóch stówek bym za niego chyba nie dała, także bardzo mnie ta okazja ucieszyła.
Obecnie jestem na etapie szukania cienkich, szarych wełnianych spodni, z szerszą nogawką, najlepiej z zaszewkami, niestety nie widziałam nigdzie. Gdyby komuś wpadły w oko, proszę o info.

A teraz słów kilka o mentalności ludzi w naszym pięknym kraju, taka anegdotka dla Was, sytuacja, która przytrafiła nam się podczas zdjęć.
Spieszyłam się. Bambi czekała już na mnie, światło uciekało jak szalone, a ja miałam dosłownie chwilę na przemieszczenie się dość znaczny kawałek. W szpilkach nie pobiegnę, więc szybka decyzja - baletki na nogi, obcasy do torby obok aparatu (jednak kieszonki na obiektywy się przydają :) i lecę. Na miejscu, szybko zrzuciłam moje płaskacze (całkiem ładne zresztą, lakierowana skóra) i zostawiłam je obok koła samochodu Bambi, lekko wsunięte pod autko. Odeszłyśmy ze 3 metry obok i robimy zdjęcia. Ludzie przechodzą, bo niedaleko przystanek, markety. Bambi odwróciła się do samochodu w najbardziej odpowiednim momencie. Jakiś miły pan podszedł, chapsnął moje baletki i już zamierzał sobie pójść, taka taktyka "na partyzanta", może nie zauważą... Na szczęście zareagowałyśmy szybko i głośno, rzucił buty i sobie poszedł... Dość długą chwilę nie mogłam wyjść z podziwu, do czego też ludzie są zdolni, żeby kraść coś komuś sprzed nosa? Na dodatek widać było, że są to buty czyjeś, postawione specjalnie obok samochodu, praktycznie nowe więc nikt ich nie wyrzucił. A my zaraz obok...
Ten kraj i to miasto nie przestaną mnie zadziwiać :)

Zdjęcia by BAMBI BOHO

Golf/turtleneck - River Island

Spódnica/skirt - Reserved

Torebka/bag - H&M

Szpilki/pumps - Zara

Pierścionek/ring - OASAP